یار مهربان

چهاردهمین معصوم:امام دوازدهم ، حضرت مهدی «عج»

نام: همنام پیامبر «ص»(م-ح-م-د) «ع»

پدر و مادر: امام حسن عسکری «ع» و نرجس «س»

شهرت: مهدی موعود ، امام عصر ، صاحب الزمان ، بقیت الله ، قائم و......

زمان و محل تولد : 15 شعبان سال 255 یا 256 هجری قمری ، در سامره متولد شد ، و حدود 5 سال تحت کفالت پدر ، بطور مخفی به سر برد .

دوران زندگی : در 4 بخش :

1- دوران کودکی حدود 5 سال تحت سرپرستی پدر و در پشت پرده خفاء ، تا از گزند دشمنان محفوظ بماند وهنگامی که در سال 260 پدر گرامیشان شهید شدند ، مقام امامت به او محول گردید .

2- غیبت صغری : از سال 260 ه .ق شروع شد و در سال 329 که حدود 70 سال میشود پایان یافت .

3- غیبت کبری : که از سال 329 شروع شد ، و تا وقتی خدا بخواهد و ظهور کند ، ادامه خواهد یافت .

4- دوران درخشان ظهور آن امام عزیز و حکومت جهانی آن حضرت .

امام مهدی «عج» کیست ؟

پدرشان امام حسن فرزند علی ، فرزند محمد ، فرزند موسی ، فرزند جعفر ، فرزند محمد ، فرزند علی ، فرزند حسین ، فرزند حسن ، فرزند علی بن ابی طالب (درود خداوند بر تمامی آنها) بود و مادرش از سلاله پاکی بود که با اوصیاء عیسی بن مریم پیوند می یافت . نام این خانم ف نرجس یا صیقل بود . او پیش از ازدواج با امام حسن «ع» در کشور خود ، بخاطر خوابی که دیده بود ، اسلام آورد و هنگامی که طلایه داران سپاه اسلام به دیارش هجوم بردند خود را تسلیم انان کرد تا تقدیر ، او را به خانه امام حسن عسکری «ع» بیاورد و مام حجت خدا گردد.

میلاد امام مهدی «عج»

در شب نیمه شعبان سال 255 و در شهر سامراء پایتخت خلافت در روزگار معتصم عباسی ، امام حجت «ع» چشم به جهان گشود . ولادت او را شواهدی بود که نشان می داد خداوند برای این نوزاد با سعادت چه اثری بر زندگی بشر مقدّر نموده است . پس از ولادت این کودک ، امام حسن عسکری «ع» آداب و رسوم تولد را به تفصیلی که در زیر آوده است بجای آورد :

10000 رطل (84 مثقال) نان و 10000 رطل گوشت برای او صدقه داد و 300 گوسفند نیز بخاطر او عقیقه کرد و از روز تولد نوزاد آنها را برای بنی هاشم و شیعیان فرستاد . سپس یاران ختص خویش را از ولادت فرزندش و اینکه او پس از ایشان امامت را عهده دار است ، آگهی داد و آنان را فرمود تا این خبر را در میان خود مخفی نگه دارند . ولادت امام زمان «ع» بدین گونه انجام پذیرفت و به خاطر شرایط سیاسی آن زمان در زیر پرده کتمان پوشیده ماند . امام حسن عسکری «ع» تولد فرزند خودش را جز به اصحاب خاص خود در میان ننهاد .

دوره امامت امام حجة «ع» چگونه آغاز شد ؟

خلفای عباسی بنا بر عادت معمول خویش ، هر گاه فرصتی برای کشتن اولیا الله می یافتند ، فوراً آنان را به شهادت میرساندند . معتصم نیز امام حسن عسکری «ع» را به زهر شهید کرد و سپس در صدد یافتن فرزند آن حضرت بر آمد تا او را نیز از میان بر دارد و به خیال خام خویش دنباله امامت را نیست و نابود کند .

معتصم عدهای را به خانه امام فرستاد تا هر که و هر چه در آنجایت توقیف کنند . و نشان فرزند آن حضرت را بجویند ، همچنین زنانی آوردند که از حمل و آثار آن آگاه بودند . زنان پیش کنیز های امام رفته ، یکایک آنها را معاینه کردند . یکی از این زنان ادعا کرد که در میان کنیزان ، کنیزی باردار است ، از این رو دستور دادند که کنیز را در اتاقی نگه دارند . و مأموران 2 سال واندی وی رل تحت نظر داشتند تا آنکه به اشتباه خود پی بردند .

بدین گونه قدرت جاهلی و استکباری می کوشید ، ریشه های امامت را از بیخ بر کنند و حرکت اصیل مکتبی را دستخوش نابودی سازند. اما به مقصود خود نائل نیامدند که دست خداوند بر فراز دست آنان بود که :« ید الله فوق ایدیهم » .

امام حجة «ع» عمویی داشت ، که نامش جعفر بود . او ادعا می کرد که امامت پس از برادرش حسن عسکری «ع» حقّ اوست . بنابر همین ادعای باطل مردم را بخود می خواند و حتّی در راه رسیدن به مقصود خویش به قدرت های ستمگر متوسّل میشد ، تا از آنها کمک بگیرد . بدوت آنکه بداند آنچه موجب استمرار خط امامت است مقاومت در برابر همین قدرت های ستمگر است . و وی بخوبی آگاهی داشت که امت ، پیشوایی او را به رسمیت نمی شناسد . دیری نپایید که جعفر از این ادعای دروغ دست بر داشت و به راه صواب بازگشت و امامت حضرت حجت «ع» را پذیرفت . به همین جهت از این پس بجای این که به او « جعفر کذاب»  بگویند به او « جعفر تواب » گفتند .