او خواهد آمد

بسمه تعالی
پیروزی نهایی
اندیشه پیروزی نهایی نیروی حق و صلح وعدالت بر نیروی باطل و ستیز و ظلم ، گسترش جهانی ایمان اسلامی ، استقرار کامل و همه جانبه ارزش های اسلامی ، تشکیل مدینه فاضله و جامعه ایده آل ، و بالاخره
اجرای این ایده عمومی و انسانی به وسیله شخصیتی مقدس و عالی قدر که در روایات متواتر اسلامی ، از او به «مهدی» تعبیر شده است ، اندیشه ای است که کم و بیش همه فرق اسلامی (با تفاوتهایی)
بدان مومن و معتقدند .
زیرا این اندیشه به حسب اصل و ریشه قرآنی است. این قرآن مجید است که با قاطعیت تمام ، پیروزی نهایی ایمان اسلامی (توبه 33 وصف 9 ) ، غلبه قطعی صالحان و متقیان (انبیاء 105 ) ، کوتاه شدن دست ستمکاران و جباران برای همیشه (قصص 5 ) ، و آینده درخشان و سغادتمندانه بشریت (اعراف 128 ) رانوید
داده است . این اندیشه بیش از هر چیز مشتمل بر عنصر خوش بینی نسبت به جریان کلی نظام طبیعت و سیر تکاملی تاریخ و اطمینان به آینده ، و طرد عنصر بد بینی نسبت به پایان کار بشر است ؛ که طبق بسیاری از نظریه ها و فرضیه های فوق العاده تاریک و ابتر است .
انتظار فرج
امید و آرزوی تحقق این نوید کلی جهانی انسانی ، در زبان روایات اسلامی ، « انتظار فرج» خوانده شده است و عبادت بلکه افضل عبادات است . اصل انتظار فرج از یک اصل کلی اسلامی و قرآنی دیگر استنتاج می شود و آن اصل « حرمت یأس از روح الله است .
مردم مومن به عنایات الهی ، هرگز و در هیچ شرایطی امید خویش را از دست نمی دهند و تسلیم یأس و نا امیدی
و بیهوده گرایی نمی گردند . چیزی که هست این انتظار فرج و این عدم یأس از روح الله در مورد یک عنایت عمومی و بشری است ، نه ظخصی یا گروهی ، و به علاوه ، توأم است با نوید های خاص و مشخص که به آن قطعیت داده است .
دو گونه انتظار
انتظار فرج و آرزو و امید و دلبستن به آینده دو گونه است :
1- انتظاری که سازنده و نگهدارنده است ، تعهد آور است ، نیرو آفرین و تحرک بخش است ، گبونه ای که می تواند نوعی عبادت و حق پرستی شمرده شود .
2- انتظاری که گناه است ، ویرانگر است ، اسارت بخش است ، فلج کننده است و نوعی « ابا حیگری »
باید محسوب شود .
این دو نوع انتظار فرج ، معلول دو نوع برداشت از ظهور عظیم مهدی موعود « عج » است . و این دو نوع برداشت به نوبه خود ، از دو بینش درباره تحولات و انقلابات تاریخی ناشی می شود .

جامعه ایده آل
آرمان قیام و انقلاب مهدی «ع» یک فلسفه بزرگ اجتماعی اسلامی لست ، این آرمان بزرگ گذشته ار این که الهام بخش ایده و راه گشای بسوی آینده است ، آیینه بسیار مناسبی است برای شناخت آرمانهای اسلامی .
این نوید ، ارکان و عناصر مختلفی دارد که برخی فلسفی و جهانی است و جزیی از جهان بینی اسلامی است ، برخی فرهنگی و تربیتی است ف برخی سیاسی است ، برخی اقتصادی است ف برخی اجتماعی است ، برخی انسانی یا انسانی – طبیعی است .
اکنون مجال بحث تفصیلی یا ارایه مدارک از قرآن یا سنت نیست ، فقط برای این که ماهیت «انتظار بزرگ»
روشن شود بصورت اجمال درباره مشخصات این نوید بزرگ به بررسی می پردازیم :
1- خوشبینی به آینده بشریت .
2- پیروزی نهایی صلاح و تقوی و صلح و عبادت و آزادی و صداقت بر زور و استکبار و استبداد و ظلم و اختناق ودجالگری و فریب .
3- حکومت جهانی واحد .
4- عمران تمام زمین در حدی که نقطه خراب و آباد ناشده باقی نماند .
5- بلوغ بشریت به خردمندی کامل و پیروی از فکر و آزادی از اسارت شرایط طبیعی و اجتماعی و غرایز حیوانی .
6- حداکثر بهره گیری از مواهب زمین .
7- برقراری مساوات کامل میان انسان ها در امر ثروت .
8- منتفی شدن کامل مفاسد اخلاقی از قبیل زنا ، ربا ، شرب خمر ، آدمکشی و..... وخالی شدن روان ها از عقده ها و کینه ها .
9- منتفی شدن جنگ و برقراری صلح و صفا و محبت و تعاون .
10- سازگاری انسان و طبیعت .
هر کدام از این ها نیاز به تجزیه و تحلیل و استدلال دارد ، امیدوارم که در آینده نزدیکی این مهمرا انجام دهم ، این جا منظور ما صرفا ً شناساندن ماهیت این نوید و آرمان اسلامی است .


_ از مجموع آیات و روایات استنباط می شود که قیام مهدی موعود «عج» آخرین حلقه از حلقات مبارزات حق و باطل است که از آغاز جهان بر پا بوده است.
«مهدی موعود «عج» تحقق بخش ایده آل همه انبیاء واولیاء و مردان مبارز راه حق است .

یا مهدی «عج»

او خواهد آمد ای دوستان ...................

او خواهد آمد

یار مهربان

امامت حضرت حجت بن الحسن العسکری (ع) در حالیکه بیش از 5 سال از عمر شریفشان نمی گذشت آغاز شد.
شخصیت و نقش حضرت حجت قبلا" توسط رسول اعظم (ص) و امامان دیگر خبر داده شده بود.
از این رو با وجود اینکه جز تنی چند از شیعیان خاص از وجود آن حضرت خبر نداشتند دستگاه خلافت عباسی
با دقت فراوان به جست وجوی آن حضرت اقدام نمودواین تفحص تا دو سال ادامه داشت ولی نتیجه بخش نبود.
با توجه به اوضاع آن زمان تردیدی نبود که اگر امام در ملاء عام ظاهر می شد سرنوشتی جز شهادت نمی داشت.
از این رو بنا به مشیت خداوندی آن حضرت از دیده ها غایب شد وبدین ترتیب دوران غیبت صغری آغاز گردید
ومدت 69 سال بطول انجامید. در این مدت امام (ع) توسط چهار نمایندهکه همگی از بزرگان شیعه بوده و به
نواب اربعه معروفند با مردم بطور غیر مستقیم تماس داشتند و به وسیله ی آنها به مشکلات مردم جواب میدادند و
بدین وسیله زمینه برای غیبت کبری آماده می شد .
و اما اسامی نواب اربعه : عثمان بن سعید عمروی و پسرش محمد –حسین بن روح نو بختی— علی بن محمد سمری .
اگر بعد از رحلت امام حسن عسکری (ع) غیبت کامل شروع می شد ممکن بود وجود حضرت حجت (ع) مورد
غفلت واقع شده کم کم فراموش شود . از این رو ابتدا غیبت صغری آغاز گردید و زمانی که افکار مساعد گشت
و آمادگی بیشتر حاصل شد، غیبت کبری آغاز گردید.
از آنجا که غیبت امام دوازدهم برای مردم امری نا مأ نوس بود و ممکن بود پذیرفتن آن برای عده ای دشوار باشد؛
از این رو پیامبر اعظم (ص) و سایر امامان بتدریج مردم را با این موضوع آشنا می ساختند و افکار را برای پذیرش
آن آماده میکردند و در ضمن سخنان خود ، غیبت امام و گرفتاریهای مردم زمان و انتظار فرج و امثال آنرا گوشزد می کردند.
احادیثی که در این رابطه از پیامبر (ص) از شیعه و سنی نقل شده است بیش از حد تواتر است (مراجعه کنید به کتاب خورشید مغرب – محمد رضا حکیمی – فصل پنجم ) همین طور است اخبار رسیده از امامان درباره ی مهدی موعود(عج) .
بعضی امامان که به زمان غیبت نزدیکتر بودند ،علاوه بر این که با تعلیمات خود افکار را برای این امر بزرگ آماده
می ساختند ، عملاً نیز آنان را با موضوع غیبت و عدم دسترسی مستقیم به امام آشنا می کردند.

سبب محرومیت خود مردم اند
در دوران غیبت ،تشکیل حکومت از جانب امام ونیز معاشرت مردم با آنجناب و دریافت تعالیم بطور مستقیم از آنحضرت
صورت نمی پذیرد و این محرومیت بزرگی است برای مردم .
علت وسب این محرومیت قطعاً از جانب خدا یا امام نیست؛ زیرا خداوند از بذل فیض و رحمت به بندگان خود دریغ نمی ورزد
وامام هم که مظهر رحمت خداست ،هرگز سبب محرومیت مردم نمی شود .
بنابراین سبب اصلی این محرومیت از جانب خود مردم است بطوریکه اگر شرایط لازم در امت جمع شود و شایستگی درک حضور امام حاصل آید، امام در میان مردم حاضر میشوند.(همان کتاب ص 270 وکتاب در فجر ساحل ص 53).
اما بطوریکه در مورد امامان اخیر گفته شد ، بخوبی معلوم می گردد که جامعه شایستگی لازم برای درک حضور امام را
از خود نشان نداد . از زمان امام هادی (ع) که فشارهای وارده از طرف حکومت های وقت بیشتر میشد ، عملا ً دسترسی مردم به امام و استفاده شایسته از وجود امام چندان میسر نمی شد یعنی سیر تحول جامعه در جهتی بود که با وجود آنکه امام در جامعه حضور داشت اما عملا ً چنان بود که گویی در غیبت است بخصوص در مورد دو تن از امامان اخیر یعنی امام دهم و
خاصه امام یازدهم . بنابراین غیبت امام در چنین شرایطی امری عادی بوده و ریشه در نامساعد بودن شرایط و نبودن شایستگی لازم در جامعه برای درک حضور امام داشت.
نقش امام در دوران غیبت
1- امام در زمان غیبت نیز در امر هدایت باطنی نقش فعال دارد و افرادیکه بخواهند ، و زمینه را برای دریافت این نور هدایت
در خود فراهم سازند ، از آن آفتاب حقیقت رو شنایی می گیرند و در مراتب کمال بالا تر میروند .
2- امام از راههای گوناگون جویندگان صدیق را در مشکلات علم دین و پی بردن به حقایق و معارف امداد می کند و به انگشت هدایت خویش گره از مشکلات آنان می گشاید و مردم بطور غیر مستقیم از وجود پر برکت او ، و هدایت و تربیتش
برخوردار میشوند و از فروغ مدد های غیبی آن امام بزرگ ، در زمینه های گوناگون ، ولو بطور نا خود آگاه بهره های فراوان میبرند لذا بر ماست که روابط خود را با آنحضرت محکمتر کنیم تا از پرتو توجه و عنایت او محروم نباشیم .
آثار وجودی امام در دوران غیبت جز در بعضی جهات قطع نمی شود.
در اخبار و احادیث ، امام غایب ، تشبیه به خورشید ابر آلود شده است . خورشید چه آشکار باشد و چه در پشت ابر ، آثار وجودی او بر قرار است ؛نهایت هنگامی که در پشت ابر است ، پرتو طلایی رنگ اوی به چشمها نمیرسد اما دیگر اثر های او ، از روشنلیی و گرما و...، همچنان برقرار است .
از این رو، غیبت امام غیبت جزیی است نه غیبت کلی . حضور عام امام در عین غیبت خاص او در یکی از زیارات آن امام بزرگ ، به این عبارت ادا گشته است:
السلام علیک یا حجت الله التی لا تخفی . درود بر تو ای حجت ناپنهان الهی !
طول عمر امام
مطالعه در تاریخ پیشینیان نشان میدهد که درازی عمر در گذشته نیز سابقه داشته است.
مانند حضرت نوح که قریب دو هزار سال زیسته و به گفته قرآن 950 سال در میان امت خود به تبلیغ پرداخته است .
از این جا میتوان نتیجه گرفت که زندگانی دراز داشتن نه تنها امری نا ممکن نیست بلکه چیزیست که بارها و بارها در طول تاریخ پر فرازو نشیب اتفاق افتاده است.
علوم تجربی و مسأ له طول عمر
از نظر زیست شناسی عمر بشر اندازه و حد ثابتی ندارد تا اگر به آن حد برسد مرگش فرارسد.
در طبیعت همه گونه عمر بوده است و ممکن است باشد . از نظر علم تجربی ، طول عمر انسان به هر اندازه هم باشد ، بر خلاف اصول علمی نیست .
مطالعه حالات درختان طویل العمر و زنده ماندن چندین هزار ساله نطفه حیاتی نباتات و حالات شگفت انگیز حیوانات زمستان خواب و تابستان خواب ، بشر را به طولانی کردن عمر امید وار نموده و به کو شش و تحقیقات و کنجکاوی وادارش نموده است
بنا براین ، علم و دانش نه تنها عمر طولانی را محال نمی داند بلکه امکان آنرا نیز به اثبات رسانیده است....

تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد


در ضمن شما عزیزان می توانید برای ارتباط با ما از پل ارتباطی ما استفاده نمایید : [e-mail]
با تشکر از شما عزیزان!

تا بعد خدا نگهدارتان!